17 lat temu...

Nie mogę uwierzyć, że to już tyle lat, że jestem tu...

Myślałam, że to będzie taka przygoda i potrwa może kilka lat...

O godzinie 11:24, 17 lat temu (Upss!... nie 05, a 15 września i też w czwartek), rozpoczęło się moje blogowanie (TUTAJ- pierwszy wpis) (wtedy na bloxie), a blog miał tytuł: Splocik.

Jednak po kilku dniach doszłam do wniosku, że muszę zmienić tytuł na: Splecione nitki i słowa i ten tytuł pozostawiłam również po przeniesieniu się na bloggera. 

Jak wyglądało moje pierwsze miejsce blogowania (?), przypomniałam TUTAJ, przy okazji pisania o przenosinach na bloggera. 

Na początku zamierzałam prowadzić jeden blog, ale wpadłam na pomysł, że podzielę tematykę na dwa blogi i chwilę po rozpoczęciu blogowania, utworzyłam drugi blog: Moje oczka (TUTAJ - pierwszy wpis), by przenieść tam tematy dotyczące dziewiarstwa i węzełków.

Wówczas zmieniłam też tytuł na: Moje splocikowe oczka - lewe, prawe i..., a TUTAJ - wpis, od którego nazwa zmieniła się i taka jest nadal.

Jaką miał szatę drugi blog (?), przypomniałam TUTAJ, gdy pisałam o przenosinach na bloggera. 

Chciałam napisać w skrócie o tych latach, ale 17 lat, to szmat czasu i nie da się zawrzeć tego w kilku zdaniach, jednak obydwa blogi są odzwierciedleniem moich lat blogowania. 

Byłam jedną z kilku może kilkunastu osób (wówczas na bloxie), które rozkręcały blogowanie robótkowe.

Nowe osoby znajdowały nas poprzez listę blogów umieszczanych w bocznej szpalcie.

Był taki zwyczaj, że po odwiedzinach dodawaliśmy link blogu do tej szpalty, co pozwalało na poznawanie coraz to nowych blogów.

Osoba, której blog został dodany do tej szpalty, była informowana o tym i ona odwzajemniała się dodając do swojej listy blog osoby informującej.

Wspomnę tylko, że wszystkie te lata, to mnóstwo wydarzeń, udział w dziesiątkach zabaw, z których kilkanaście zorganizowałam sama (część na bloxie, a część tutaj), to również sporo wpisów pomocnych w rozwiązaniu różnych "zagadek" robótkowych. 

Zabawy na zadany temat, to takie wspaniałe wirtualne spotkania w gronach sympatycznych osób, to wymiana (dawniej często, ostatnio rzadziej) zdań, myśli i pomocnych podpowiedzi w komentarzach.

Zawsze uważałam komentarze za swego rodzaju "rozmowę", dlatego starałam się odpowiadać na każdy komentarz choć jednym słowem i nadal to robię.

Blogując i bawiąc się, poznałam wirtualnie wiele wspaniałych i przesympatycznych osób, niektóre poznałam też w realu.

Dzisiaj wchodzę w 18 rok [pełnoletniość :)))] blogowania

i z tej okazji bardzo gorąco dziękuję Wszystkim osobom,

które zaglądają do moich blogów, bo to dzięki Wam jeszcze bloguję.

Szczególnie dziękuję tym osobom, które są ze mą niemal od początku.

Bardzo dziękuję wszystkim Uczestniczkom moich zabaw,

jakie organizowałam w tym blogu, a także jeszcze na bloxie. 

Dziękuje za możliwość bawienia się w zabawach
fantastycznych i inspirujących, zorganizowanych przez Was.

Jest mi zwyczajnie miło, że Was mam, że Wy jesteście ze mną. 

 

💓😘💖

Dla Was, w podziękowaniu pęk moich róż.

*****

Ostatnio czytam/słyszę, że kończą się zabawy, że ktoś kończy blogować i to jest bardzo smutne, bo jeśli tak będzie się działo, to rzeczywiście blogi zaczną zamierać.

Skończy się wzajemne odwiedzanie, skończą się kontakty - to właśnie sprawia, że traci się ochotę do blogowania, bo nasze blogi nie są zwykłymi pamiętnikami, to blogi robótkowe, inspirujące do zainteresowania się rękodziełem.

Mam wrażenie, że to jest jakieś zmęczenie całą sytuacją i stąd takie decyzje, mnie też to męczy i też czasami mam dość, ale jak wejdę na Wasze blogi i widzę Wasze poczynania, to ciepło robi się na sercu.

Ja nie zamierzam poprzestawać i póki mam siły coś zrobić i blogować, to będę to robić - dla siebie i dla Was.

Mam nadzieję, że jednak nie zaprzestaniecie blogowania i nadal będzie można z przyjemnością oglądać Wasze dzieła, czytać Wasze teksty...

A jeśli jedne zabawy skończą się, to zorganizujecie inne, bo bez Waszych zabaw będzie ogromnie pusto i smutno w "blogowej rodzinie".

Jeszcze raz bardzo, bardzo dziękuję za Wasze odwiedziny i komentarze.