Kolejny rok bez...

Mija kolejny rok bez naszej suni.

Piesek to nie tylko przyjaciel, ale także członek rodziny, o którego dba się gdy jest zdrowy i opiekuje się nim, gdy jest chory.
Piesek odwdzięcza się swoją psią miłością... bezinteresowną, bezgraniczną, tak po prostu...
Jak członka rodziny wspomina się, to tak samo wspomina się swojego pupila - pieska, kotka czy innego zwierzaczka.

Przyzwyczaiłam się, że w domu nie ma już suni, nie leży przy mnie, gdy siedzę przy komputerze lub w fotelu z robótką, nie przygląda się, co robię w kuchni, nie wita mnie, gdy wracam do domu, ale przy każdej okazji przeglądania zdjęć wracają wspomnienia...
Wspominamy pożegnanie pierwszej suni (w styczniu) i powitanie drugiej.
Obie były kochane i mądre, ale charaktery miały bardzo różne.
Pierwsza czasami była zadziorna, ale nigdy nikomu krzywdy nie zrobiła, natomiast druga była spokojna, kochała wszystkich i lubiła przytulanie.

19 września, to dzień pożegnania drugiej ukochanej suni.
To było trudne pożegnanie, ale wspomnienia lat z jej udziałem w naszym życiu są ciągle żywe i radosne.
Dziś wspomnę o  pewnym zwyczaju suni.
Otóż, za każdym razem, gdy tylko znalazła się na działce, najpierw sprawdzała, co dzieje się u rybek,

następnie zaglądała do miseczki dając znak, że powinna tam być woda i chce się napić, po czym kierowała się do miejsca, gdzie leżały ulubione patyczki do zabawy i gryzienia.
I tu często wywoływała nasz uśmiech, bo czy patyczków było 5, czy 15, to zawsze wszystkie były przeniesione na trawnik, by były gotowe do zabawy.
 

Po pożegnaniu tej psinki wprowadziliśmy taki zwyczaj, że co roku przed rocznicą pożegnania, do przytuliska, z którego ona była zaadoptowana, zawozimy sporo karmy dla piesków starszych i dla maluchów, a także rzeczy, które mogą przydać się do wykonania legowisk dla piesków chorych, psich mam z maluchami lub samych maluchów. Często (w lokalnym radio) opiekunowie przytuliska wskazują, jakie rzeczy są potrzebne.