Prawdziwy zajączek... był u mnie

Był u mnie zajączek...
Ten sam, który składał ze mną życzenia świąteczne.

Był u mnie jesienią...

Najpierw, jednego dnia, zrobiłam mu fotki z balkonu.

Później zajączek zniknął - albo ktoś go wypłoszył albo po prostu poszedł coś przekąsić. :)

Następnego dnia zajączek znów był pod moim balkonem.
I znów zrobiłam mu fotki z balkonu...

Później, gdy szłam z sunią na południowy spacer, pozwolił na sesję zdjęciową - taką "twarzą w twarz".

Ponieważ młode krzewy wymagały przeczyszczenia i spulchnienia gleby, a odpowiednie służby nie brały się do działania, więc Ktosiu wykonał pracę za innych, a pod balkonem zrobiło się czysto i przyjemnie było popatrzeć, jak zajączek wylegiwał się.

Jednak znów zajączek zniknął, ale tym razem na kilka dni.
Może uznał, że jest za bardzo widoczny na wyczyszczonej ziemi...

Kiedy już myślałam, że go więcej nie zobaczę, któregoś ranka wychodząc z sunią na poranny spacer, zobaczyłam go w innym miejscu - tam, gdzie trawa była wyższa i mógł swobodnie skrywać się w sterczących źdźbłach, ale moje oczko spotkało się z jego oczkiem.
Miałam przy sobie komórkę, więc kilka fotek pozostało, jak się później okazało, na pamiątkę ostatniego spotkania z zajączkiem.

Historia ta przypomniała mi się, gdy robiłam szydełkowe zajączki, ale o nich napiszę niebawem w osobnej notce.